“外虽枯槁中芳鲜”的意思及全诗出处和翻译赏析

liú xiù cái míng zhòng dāng fù lǐ bù shì cóng xiàn lìng máo mǒu qǐ shī liáo zuò yī
刘秀才明仲当赴礼部试从县令毛某乞诗聊作一

jūn bú jiàn guǎng wén bó shì lǎo zhèng qián, cái míng sì shí hán wú zhān.
君不见广文博士老郑虔，才名四十寒无毡。
yòu bú jiàn hàn yáng jì lì zhào míng shū, wén zhāng bù rú yī náng qián.
又不见汉阳计吏赵明叔，文章不如一囊钱。
xiōng zhōng dào yú wǔ wèi zú, wài suī kū gǎo zhōng fāng xiān.
胸中道腴五味足，外虽枯槁中芳鲜。
bù fáng zhǐ yǒu shū yī shù, suǒ mǐ wèi kěn zhū rú xián.
不妨止有书一束，索米未肯侏儒贤。
píng shēng gù yòng bǐ gēng ěr, xíng fā mò yǐng shōu fēng nián.
平生固用笔耕尔，行发墨颖收丰年。
huì dāng shǎo jiàn kuài jī shòu, wù jiē yǐ mài láng yá tián.
会当少见会稽绶，勿嗟已卖琅琊田。