“野阔风长真快哉”的意思及全诗出处和翻译赏析

jì tí mì zhōu sū xué shì kuài zāi tíng tài shǐ yún cǐ chéng zhī xī běi sòng kè
寄题密州苏学士快哉亭太史云此城之西北送客

chū chéng sòng kè kè wèi lái, zhǔ rén dào cǐ xiān pái huái.
出城送客客未来，主人到此先徘徊。
dì lín wéi shuǐ jí qīng kuàng, měi wèi sòng kè shuāng yǎn kāi.
地临潍水极清旷，每为送客双眼开。
kè lái jì zuò gē guǎn zuò, hóng xiù quàn jiǔ wú tíng bēi.
客来既坐歌管作，红袖劝酒无停杯。
zhǔ rén zì xǐng kè yǐ zuì, mén wài luò rì lí jū cuī.
主人自醒客已醉，门外落日骊驹催。
yī kè shàng mǎ tuì àn zé, wèi rěn biàn yōng qiān qí huí.
揖客上马退岸帻，未忍便拥千骑回。
mǎn jīn gāo xìng shǔ xuān jiàn, yě kuò fēng zhǎng zhēn kuài zāi.
满襟高兴属轩槛，野阔风长真快哉。